'Hartelijk' welkom in Australië!

11 oktober 2015.
Dit verslag schrijf ik op onze 2e dag in Australië. Vandaag hebben we de Great Ocean Road gedaan, maar daarover later meer. Gisteren zijn we aangekomen in Australië. Onze vlucht met Airasia was ok, maar zeker niet meer dan dat. Airasia is een prijsvechter die je kunt vergelijken met Ryanair en Transavia. Alle luxe is eruit gehaald en wil je ergens van gebruik maken dan kost het geld. Ook zijn de stoelen net iets kleiner, dichter bij elkaar geplaatst, het gangpad wat smaller gemaakt om maar zoveel mensen in een blik te kunnen plaatsen. De vlucht zelf verliep gelukkig verder zonder incidenten, met uitzondering van een moment. Kennelijk moeten binnenkomende vliegtuigen beneveld worden met chemische troep, althans dat vertelde de hoofdpurser van ons vliegtuig. Alle stewards en stewardessen kwamen met spuitbussen heftig rommel spuitend door de gehele cabine. Iedereen trok zijn col of jas over zijn hoofd om maar zo min mogelijk van die rotzooi te hoeven inademen. Ook werden we verzocht om een zeer uitgebreid vragenformulier in te vullen voor de autoriteiten. Een deel van de vragen had ik overigens al ingevuld bij onze visumaanvraag.
Onze aankomst in Australië verliep verre van plezierig. Na alle ongein die ik hiervoor al heb beschreven, hebben we ook meer dan 2 uur in een rij gestaan met honderden andere mensen. Dat was voordat je aan de beurt was bij de grenswachten. Na een lange en ongemakkelijke nachtvlucht was dit behoorlijk onaangenaam. Het was ronduit absurd hoe Australië zijn toeristen ontvangt. Gelukkig is het hierna alleen maar beter gegaan.

We hebben vooraf een auto gehuurd bij Thrifty, we kregen hiervoor een leuke Hyundai. Het was voor mij de eerste keer dat ik links moest rijden, met een links stuur en ook nog een automaat. Allemaal zaken die nieuw voor mij zijn en dat is behoorlijk wennen. Er was geen tijd om hieraan te wennen, want een oefenparkoers hebben ze daar niet. Dus zijn we naar Melbourne gereden (maar wel heel voorzichtig). Melbourne is een miljoenenstad (2e grootste Australië) met veel verkeer op 12 baans-wegen. Ik moest wel een paar keer slikken toen ik merkte dat ik daar doorheen moest. Het ging gelukkig allemaal goed en zonder veel gekke dingen. Aussies blijken voorbeeldige bestuurders te zijn en houden zich erg aan de maximum snelheid.
Ondanks ons slaapgebrek zijn we, na te zijn ingecheckt in ons hotel, maar een eindje gaan lopen in de binnenstad. Melbourne blijkt een jonge en erg bruisende stad te zijn. De oudste gebouwen zijn een paar honderd jaar oud (fotootjes van gemaakt) zoals Flint Station, St. Pauls Cathedral. Daar naartoe lopend kom je langs de Botanical Gardens met veel monumenten uit de tijd dat de Engelsen hier nog de baas waren. Terug in het hotel zijn we omstreeks 19.30 uur in slaap gevallen en om 08.00 weer wakker geworden omdat men onze kamer wilde schoonmaken.

12 oktober 2015
De schoonmakers hebben ons wakker gemaakt. Dat is maar goed ook want anders waren we toch nog verder gaan slapen. Na het ontbijt zijn we gaan rijden. Melbourne verlaten we en we zoeken de snelweg op. Na 45 minuten bereiken we onze bestemming Torquay.
Vandaag staat de Great Ocean Road op het programma, en we starten deze vanaf Torquay. Deze weg is aangelegd door soldaten en matrozen die waren teruggekeerd van de 1e wereldoorlog. Voor die mannen was het meer een vorm van traumaverwerking. Er zijn dan ook diverse plekken op de weg die daaraan herinneren. De weg slingert langs de Oceaan met prachtige vergezichten, diepe kliffen, schilderachtige plaatsjes en een geweldige natuur. Uiteraard stoppen we hier en daar om eens rond te kijken.
De weg herinnert ons aan een andere weg die we wel eens hebben gereden. Dat was in Amerika, Californië, Highway 1. Deze reed vanaf San Fransisco en kwam o.a. langs Carmel waar toen Clint Eastwood nog burgemeester was.

Vanaf de Great Ocean Road kun je ook naar het Otway National Parc. Dit is een tropisch regenwoud waar je gemakkelijk koala’s kunt zien. We hebben gezocht maar helaas, geen koala gezien. Wat weer wel prachtig was dat was de ingang naar dit park. Diverse papagaaien (erg mooie) die hier veel in het wild voorkomen waren gewend geraakt aan toeristen. Als je een beetje voer in je handen nam dan kwamen ze van de grond of uit de bomen op je zitten. Was erg leuk.
Hierna zijn we verder gereden en uitgekomen bij de prachtige limestone formatie die ze hier the twelve apostels noemen. Het zijn leimsteen rotsen en pilaren in zee die door invloed van de golven uitgesleten zijn. Heel indrukwekkend en erg mooi. Na een hele dag te hebben gereden zijn we aangekomen in ons motel in Warrnambool. Morgen weer op tijd eruit voor The Grampians.

Oh ja, Ik moet nog even melden dat Manon ons helpt met het plaatsen van deze stukjes op het reisverslag. Het lukt me niet om deze te plaatsen op de website terwijl ik in het buitenland ben. Ik mail ze eerst door naar Manon en die zorgt dan verder voor plaatsing. Dank je wel, Manon.

Tot later…