De grootste zandbak ter wereld!
Door: Jack en Lianne
Blijf op de hoogte en volg Jack
02 November 2015 | Australië, Hervey Bay
31 oktober
Vandaag gaan we naar Fraser Island. We moeten die ochtend al om 07.20 klaar staan om opgehaald te worden. De bus is echter 10 minuutjes te vroeg en tot overmaat van ramp kunnen we onze sleutel niet vinden. Na wat gezoek en gevloek blijkt deze gewoon aan de buitendeur te hangen (hehe). We zijn de eerste aan boord van een grote tourbus en er moeten nog heel veel mensen worden opgehaald. Uiteindelijk zijn we om 09.30 in de haven van Hervey Bey. Nadat we overgestapt zijn op de ferry varen we, in 45 minuten, naar Fraser Island.
Daar aangekomen moeten we overstappen in een andere bus. Het zijn speciale 4wd bussen, want anders zou je nergens komen op dit eiland. Het eiland heeft namelijk alleen maar zandwegen, en is dus uitsluitend geschikt voor 4 wheel drive voertuigen.
Fraser Island ligt langs de zuidkust van Queensland en is naast het grootste zandeiland ter wereld, één van de wereldwonderen van Australië. Aan de kust liggen onder andere parelwitte stranden en bijzondere rode zandsteenformaties. Fraser Island is 125 kilometer lang en bevat, volgens onze chauffeur, meer zandkorrels dan de Sahara! Je zou het niet verwachten op zo'n zanderig eiland, maar hier groeit een heus regenwoud, wat kennelijk uniek is in de wereld.
Als we op pad gaan met de bus moet iedereen goed vast zitten (3 punts gordels zijn verplicht) en als snel merken we dat dit maar goed is ook. De chauffeur en tevens onze gids, Steve, is een bekwaam chauffeur en een goede verteller. We racen voor ons gevoel door de zandwegen waar kuilen en hobbels zijn die ik niet zomaar zou durven nemen. Je kunt dit ook zelf doen als je een 4wd huurt. We komen ook nogal wat voertuigen tegen die gehuurd zijn. Als we ze inhalen dan gaat iedereen aan de kant. Je kunt goed zien dat veel huurvoertuigen moeite hebben met het zand. Dit is niet van toepassing op Steve. Hij gaat als een jojo op en neer in zijn bestuurdersstoel, maar blijft doodleuk vertellen over van alles en nog wat.
De eerste stop (na 45 minuten hobbelen) is Lake McKenzie. Het is een groot zoetwatermeer met prachtig helder water en mooi wit zand, en we gaan hier zwemmen. Het water heeft een van de laagste PH waarden in de wereld voor een meer, en het zand heeft wel wat weg van het super-witte zand van Whitehaven Beach. Het is heerlijk om hier te zwemmen. We blijven een hier helaas maar een kleine 40 minuten, en moeten daarna weer door.
De tocht gaat nu naar het voormalig houthakkers station. Tot ongeveer 1975 is er op Fraser Island heel veel hout gewonnen, en er was een complete gemeenschap aanwezig die daarvan leefde (inclusief schooltje en winkels). Dit is nu allemaal verdwenen omdat de Australische regering inzag dat het eiland uniek in zijn soort was. Nadat ook de VN deze mening was toegedaan, kreeg het eiland de status World Heritage. Hierdoor krijgt het eiland de bescherming die het verdient. Het is dan ook prachtig hier, je zit midden in het tropisch regenwoud. Dat is ook best een beetje bijzonder als je bedenkt dat het eiland geheel bestaat uit zand (geen of zeer weinig voedingsstoffen).
Steve is de man die ons zal rondleiden in deze omgeving met paden die dalen en sterk stijgen. Dat doet hij zeer bekwaam en snel, zeker als je bedenkt dat Steve minstens 150 kg weegt. Steve heeft het voorkomen van een Sumo worstelaar, maar beweegt en is gekleed als Crocodile Dundee.
Hierna vertrekken we naar een beach resort voor de lunch en, deze is wederom uitstekend. Na de lunch vertrekken we met de bus naar het strand om te rijden op 75 mile beach. Dit strand is zo genoemd omdat het dient als een 75 mijl lange highway. We rijden regelmatig door het water en warempel er staan zelfs verkeersborden en er is een heuse politiepost hier. Onze mede- weggebruikers dienen zich te houden aan de regels die ook op het vasteland gelden. Best gaaf om op het strand te rijden en dit mee te maken met 80 km per uur.
We gaan eerst naar de Pinnacle. Dit zijn grote duinen met erg veel kleurschakeringen. Deze kleuren worden veroorzaakt door de aanwezigheid van metalen in het zand. Na wat foto’s rijden we door naar het schipwrak van de SS Maheno. Dit was een luxe cruise schip dat ook gediend heeft als hospitaalschip voor het Australische leger. De SS Maheno is hier in 1935 met slecht weer op het strand beland, en ligt hier langzaam te vergaan. Best indrukwekkend om te zien hoe dit grote schip er nu als geraamte nog bij ligt.
Als laatste stop gaan we naar Eli Creek om weer te gaan zwemmen. Eli Creek is een riviertje dat we aan het strand al tegenkomen. Als je de duinen opwandelt dan kun je verderop het riviertje ingaan en daarna langzaam jezelf laten drijven naar de zee. Het water is niet diep, hooguit 1 meter maar vaak ook slechts 30 centimeter. Het is erg leuk om dit te doen en Lianne en ik blijven daarna lekker even liggen in het water als we het strand hebben bereikt.
Het is inmiddels 16.00 uur en we moeten weer terug naar de ferry. De bustocht door het regenwoud is weer een attractie op zich. Ze moeten dit eens proberen na te maken bij de Efteling. Na aankomst bij de ferry gaat de overtocht gelijk beginnen. We zitten buiten in de laaghangende zon en genieten na van deze dag. Omstreeks 18.00 zijn we weer in ons appartement. Morgen gaat de reis verder naar Brisbane.
A demain
Vandaag gaan we naar Fraser Island. We moeten die ochtend al om 07.20 klaar staan om opgehaald te worden. De bus is echter 10 minuutjes te vroeg en tot overmaat van ramp kunnen we onze sleutel niet vinden. Na wat gezoek en gevloek blijkt deze gewoon aan de buitendeur te hangen (hehe). We zijn de eerste aan boord van een grote tourbus en er moeten nog heel veel mensen worden opgehaald. Uiteindelijk zijn we om 09.30 in de haven van Hervey Bey. Nadat we overgestapt zijn op de ferry varen we, in 45 minuten, naar Fraser Island.
Daar aangekomen moeten we overstappen in een andere bus. Het zijn speciale 4wd bussen, want anders zou je nergens komen op dit eiland. Het eiland heeft namelijk alleen maar zandwegen, en is dus uitsluitend geschikt voor 4 wheel drive voertuigen.
Fraser Island ligt langs de zuidkust van Queensland en is naast het grootste zandeiland ter wereld, één van de wereldwonderen van Australië. Aan de kust liggen onder andere parelwitte stranden en bijzondere rode zandsteenformaties. Fraser Island is 125 kilometer lang en bevat, volgens onze chauffeur, meer zandkorrels dan de Sahara! Je zou het niet verwachten op zo'n zanderig eiland, maar hier groeit een heus regenwoud, wat kennelijk uniek is in de wereld.
Als we op pad gaan met de bus moet iedereen goed vast zitten (3 punts gordels zijn verplicht) en als snel merken we dat dit maar goed is ook. De chauffeur en tevens onze gids, Steve, is een bekwaam chauffeur en een goede verteller. We racen voor ons gevoel door de zandwegen waar kuilen en hobbels zijn die ik niet zomaar zou durven nemen. Je kunt dit ook zelf doen als je een 4wd huurt. We komen ook nogal wat voertuigen tegen die gehuurd zijn. Als we ze inhalen dan gaat iedereen aan de kant. Je kunt goed zien dat veel huurvoertuigen moeite hebben met het zand. Dit is niet van toepassing op Steve. Hij gaat als een jojo op en neer in zijn bestuurdersstoel, maar blijft doodleuk vertellen over van alles en nog wat.
De eerste stop (na 45 minuten hobbelen) is Lake McKenzie. Het is een groot zoetwatermeer met prachtig helder water en mooi wit zand, en we gaan hier zwemmen. Het water heeft een van de laagste PH waarden in de wereld voor een meer, en het zand heeft wel wat weg van het super-witte zand van Whitehaven Beach. Het is heerlijk om hier te zwemmen. We blijven een hier helaas maar een kleine 40 minuten, en moeten daarna weer door.
De tocht gaat nu naar het voormalig houthakkers station. Tot ongeveer 1975 is er op Fraser Island heel veel hout gewonnen, en er was een complete gemeenschap aanwezig die daarvan leefde (inclusief schooltje en winkels). Dit is nu allemaal verdwenen omdat de Australische regering inzag dat het eiland uniek in zijn soort was. Nadat ook de VN deze mening was toegedaan, kreeg het eiland de status World Heritage. Hierdoor krijgt het eiland de bescherming die het verdient. Het is dan ook prachtig hier, je zit midden in het tropisch regenwoud. Dat is ook best een beetje bijzonder als je bedenkt dat het eiland geheel bestaat uit zand (geen of zeer weinig voedingsstoffen).
Steve is de man die ons zal rondleiden in deze omgeving met paden die dalen en sterk stijgen. Dat doet hij zeer bekwaam en snel, zeker als je bedenkt dat Steve minstens 150 kg weegt. Steve heeft het voorkomen van een Sumo worstelaar, maar beweegt en is gekleed als Crocodile Dundee.
Hierna vertrekken we naar een beach resort voor de lunch en, deze is wederom uitstekend. Na de lunch vertrekken we met de bus naar het strand om te rijden op 75 mile beach. Dit strand is zo genoemd omdat het dient als een 75 mijl lange highway. We rijden regelmatig door het water en warempel er staan zelfs verkeersborden en er is een heuse politiepost hier. Onze mede- weggebruikers dienen zich te houden aan de regels die ook op het vasteland gelden. Best gaaf om op het strand te rijden en dit mee te maken met 80 km per uur.
We gaan eerst naar de Pinnacle. Dit zijn grote duinen met erg veel kleurschakeringen. Deze kleuren worden veroorzaakt door de aanwezigheid van metalen in het zand. Na wat foto’s rijden we door naar het schipwrak van de SS Maheno. Dit was een luxe cruise schip dat ook gediend heeft als hospitaalschip voor het Australische leger. De SS Maheno is hier in 1935 met slecht weer op het strand beland, en ligt hier langzaam te vergaan. Best indrukwekkend om te zien hoe dit grote schip er nu als geraamte nog bij ligt.
Als laatste stop gaan we naar Eli Creek om weer te gaan zwemmen. Eli Creek is een riviertje dat we aan het strand al tegenkomen. Als je de duinen opwandelt dan kun je verderop het riviertje ingaan en daarna langzaam jezelf laten drijven naar de zee. Het water is niet diep, hooguit 1 meter maar vaak ook slechts 30 centimeter. Het is erg leuk om dit te doen en Lianne en ik blijven daarna lekker even liggen in het water als we het strand hebben bereikt.
Het is inmiddels 16.00 uur en we moeten weer terug naar de ferry. De bustocht door het regenwoud is weer een attractie op zich. Ze moeten dit eens proberen na te maken bij de Efteling. Na aankomst bij de ferry gaat de overtocht gelijk beginnen. We zitten buiten in de laaghangende zon en genieten na van deze dag. Omstreeks 18.00 zijn we weer in ons appartement. Morgen gaat de reis verder naar Brisbane.
A demain
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
