Het 'genieten' van kamperen

19 oktober.
Het was weer een slechte nacht met slapen. De hitte en de insecten beginnen ons de keel uit te hangen. Lianne durfde gisteravond niet meer te douchen doordat de douches vergeven zijn van vliegen, kakkerlakken en ander kruipend en vliegend ongedierte. Ook de rondhangende dingo’s doen haar zelfvertrouwen niet veel goed. Het ontbijt heeft dit keer geen beterende uitwerking. We zijn allebei moe, vies en hebben een chronisch slaapgebrek. Door deze ontberingen hebben we afgesproken nooit, maar dan ook nooit meer te gaan kamperen.
Kamperen staat voor ons gelijk aan k(r)amperen.

We spreken af dat we die dag terug gaan naar Alice Springs en daar een goed hotel zullen zoeken. Om het toch niet helemaal verloren te laten gaan hebben we wel een bezoek gebracht aan King’s Canyon. Het ligt op ongeveer 30 kilometer van onze campsite. Vliegennetje op en gaan met die banaan zeggen we tegen elkaar.

King’s Canyon blijkt een erg mooi gebied te zijn, en behoorlijk anders dan Uluru en Kata Tjutu. Dit zijn kale rotsen zonder enige vegetatie. King’s Canyon behoort tot een oude bergketen waarin meerdere canyons aanwezig zijn. Deze canyons fungeren als watervangers en daardoor is de vegetatie hier veel weelderiger dan elders. De Aboriginal beschouwen ook deze plek als heilig (maar dat doen ze met alles lijkt wel). We worden in ieder geval gevraagd om niet van de paden te gaan en deze heilige plek niet te verstoren. Het is een wandeling van ongeveer een uur in de canyon. Weer erg mooi, maar ook erg warm (39 graden).

Na afloop (rond 12.00) zijn we vertrokken en weer naar Alice Springs gereden (550 kilometer). Na deze lange reis zijn we halfgaar aangekomen bij de plaatselijke Macdonalds. Met onze laptop hebben we een keuze gemaakt uit alleen maar goede hotels. Uiteindelijk hebben we gekozen voor het Chifley Hotel te Alice Springs.

We hebben in totaal 4 nachten in de camper doorgebracht en dat is voor ons genoeg. De natuur heeft gewonnen, zeggen we maar. Moe, vies, uitgedroogd en totaal ontdaan komen we aan in ons hotel. Ik weet het zeker, de hemel bestaat en het heet Chifley hotel. Wat een luxe. Na een half uur gedoucht te hebben en ontdaan te zijn van alle troep, gaan we een hapje eten. Die avond gaan we schoon, voldaan en met een goed gevoel naar bed.

CU