Een leven op de Australische Highway

29 oktober.
Dit is een dag waarop we van Airlie Beach reizen naar Rockhampton. Deze dag hebben we ingebouwd omdat de afstanden in Australië erg groot zijn. De af te leggen afstand vandaag bedraagt ongeveer 500 kilometer en daar doen we normaliter 6 tot 7 uur over. De highway in Australië is zeker goed te doen, maar de maximum snelheid hier is 100 kilometer per uur. Soms mag je een stukje 110 kilometer maar harder dan dat gaat hier niet op. Daar komt bij dat het 2 baans-wegen zijn die je deelt met truckdrivers, camperbewoners en meer van dat soort toeristen. Zelfs al zou je lekker hard willen rijden dan gaat je dit niet lukken met deze medeweggebruikers. Gelukkig hebben ze dingen uitgevonden die ze hier overtaking lanes noemen. Je kunt dan eindelijk een beetje gas geven op een extra aangelegd stukje highway, en die achterlijke toerist inhalen die alles op zijn pad wil bekijken. Ik besef best dat ik ook een toerist ben, maar nadat ik berekend heb dat ik inmiddels meer dan 5000 kilometer in dit land heb gereden voelt dat niet meer zo (althans niet op de highway).

Airlie Beach was echt een geweldige ervaring, en we gaan zeker nog genieten van de foto’s en de herinneringen. Maar vandaag gaan we weer verder naar Rockhampton. De reis erheen is eigenlijk een beetje saai. De baas van ons verblijf in Airlie Beach had ons al gewaarschuwd hiervoor. Nothing to see along the way, vertelde hij. We vertrekken vroeg, om 09.00, want we willen niet in het donker aankomen.

Het rijden gaat goed en we hebben, zoals wel vaker, bijna geen andere verkeersdeelnemers. Omstreeks 13.00 uur zijn we er bijna, en besluiten dan om maar even te pauzeren. We eten en drinken wat bij een restaurantje en rijden daarna verder naar Rockhampton. Rond 14.00 komen we aan in Rockhampton. Het is een middelgrote plaats en ons hotel, het Criterion, ligt aan de rivier in het midden ervan. Het hotel is behoorlijk oud (ca. 1850) en is van buitenaf erg mooi en indrukwekkend. Binnen ademt het de sfeer van de jaren 20 van de vorige eeuw. Generaal McArthur heeft tijdens WO2 geruime tijd in dit hotel doorgebracht. Ook andere beroemde gasten hebben in dit hotel geslapen. Verder valt op dat hele buurt gebouwd is in het begin van de vorige eeuw. Veel gebouwen zijn gebouwd in de Art Deco stijl.

Nadat we de sleutels van onze kamer hebben gekregen gaan we naar boven om ons te settelen. Om de tijd door te komen gaan we wat wandelen. Na terugkomst, het is inmiddels donker, is er een enorm lawaai te horen op onze kamer. In de bar, die onder onze kamer ligt, is een James Blunt kloon met gitaar bezig om alle katten weg te jagen uit de buurt. Nadat ik mijn beklag heb gedaan bij de receptie krijgen we een andere kamer toegewezen. Het is een grotere kamer waarbij die gast gelukkig niet meer te horen is.

Nog even iets over deze blog. We merken dat hij goed wordt gelezen, en we vinden dat ook erg leuk. De reacties van Lisette, Janine en Jacqueline hebben we met plezier gelezen. Sorry dat we niet eerder hebben gereageerd hierop, maar alsnog bedankt.

Zoals ik al heb gemeld kan ik vanuit Australië niets op deze website zetten. Ik moet alles doormailen naar Manon die het dan verder voor ons verwerkt (en dat doet ze erg goed). Ook kan ik helaas niet mailen, anders dan via hotmail. Mijn reguliere mailprogramma met alle mailadressen wil hier helaas ook niet werken.

Morgen weer een (reis)dag……….